Volgens mijn ervaring verheugt de Heer Zich over niets zozeer als wanneer wij beseffen, dat Hij niet van ons verlangt dat wij iets voor Hem doen. Hij wil slechts dat we Hem liefhebben, dat we ons voor Hem openen en dat we Hem in ons laten leven. Misschien klinkt dit je wel bekend in de oren, maar als je deze zin zorgvuldig bestudeert, dan zul je beseffen dat hij toch niet zo gewoon is als je denkt. Vanaf het moment dat God de mens schiep lag het niet in Zijn bedoeling dat de mens iets voor Hem zou doen. Het lag in Gods bedoeling een vat te scheppen dat Hem zou bevatten en Hem tot uitdrukking zou brengen. Daarom wil God slechts dat dit vat zich voor Hem opent. Als het vat open is, kan Hij Zijn voornemen vervullen, maar als het vat gesloten is, wordt Zijn voornemen gedwarsboomd.

 

Wat is de werkelijke betekenis en de echte natuur van de val van de mens? De betekenis is dat de mens in de eerste plaats iets wil weten en dat hij in de tweede plaats iets wil doen. Deze twee aspecten zijn de echte betekenis van de val van de mens. De vijand wilde de mens verleiden om iets te zijn. Maar voordat de mens iets kon zijn, moest hij eerst iets weten en iets doen. Dit is de werkelijke betekenis van de val van de mens. Op het moment dat de mens viel, kwam de boze natuur van het weten en het doen in de mens. Dit is iets afschuwelijks in Gods ogen. Volgens onze natuurlijke, religieuze opvattingen denken wij misschien dat het aanbidden van afgoden, hekserij en dergelijke demonische dingen een afschuw zijn voor Hem. Maar de pogingen van de mens om iets te weten en te doen, is het meest subtiele en afschuwelijke. Dit is het kwade wat in de natuur van de mens is gekomen door de verleiding van de vijand.

 

We moeten een voor een beseffen dat er zich in onze gevallen natuur een zeker boosaardig element bevindt, dat graag iets weet en doet. Tot mijn spijt moet ik constateren dat religie zich slechts om deze twee dingen bekommert. Religie brengt mensen ertoe om kennis te vergaren en religie brengt mensen ertoe om goede werken te doen. Ook vandaag de dag is het christendom een religie die zeer actief is ten aanzien van het weten en het doen. Bijbelscholen leren de mensen ook niets anders dan te weten en te doen. Zij trainen mensen en moedigen ze aan om dingen te weten en te doen. Dit is onderwijs wat tegen Gods eeuwige voornemen indruist. Daarom is het ook geen wonder dat er onder vele duizenden christenen nauwelijks iemand is die beseft, dat God helemaal niet wil dat wij iets weten of doen. Hij wil alleen maar dat wij Hem liefhebben en ons voor Hem openen. 'Heer, ik houd van U. Ik besef dat ik slechts een leeg vat ben en toch waardeert U dit aarden vat, omdat U het heeft geschapen volgens Uw eeuwige voornemen om Uw hartsverlangen te vervullen. Heer, ik houd eenvoudig van U. Ik wil U bevatten. Ik wil met U gevuld zijn. Ik wil met U verzadigd en doordrenkt worden. Wees mij genadig, dat ik voortdurend open ben voor U'.

 

We moeten een voor een bekennen dat we vaak niet open zijn voor Hem in ons gebed. Zelfs in ons gebed zijn we vaak nog steeds gesloten voor Hem. Eigenlijk hebben we allemaal dezelfde soort ervaring. Vanaf de dag dat we gered werden, hebben we onszelf nooit op een absolute wijze voor Hem geopend. We hebben onszelf altijd met een zekere terughoudendheid voor Hem geopend. Zelfs jijzelf besefte niet dat deze terughoudendheid aanwezig was. Het is iets wat verborgen is. Jij denkt dat je open bent tegenover de Heer. In feite, ben je niet helemaal open voor Hem. Je stelt je slechts ten dele open. Je bent weliswaar open, maar dan wel op een oppervlakkige manier. In het diepst van je wezen stel je je niet open voor Hem — daarom kan Hij niets doen.

 

En toen je weer werd opgehitst door een zogenaamde opwekking, werd je weer actief ten aanzien van het weten en het doen van allerlei dingen. Vervolgens brachten je kennis en je activiteiten je in de problemen. Of we zijn gesloten voor Hem, of we zijn onverschillig tegenover Hem, of we zijn oververhit ten aanzien van onze kennis en onze goede werken. Voordat we aangewakkerd werden, waren we onverschillig. We bezochten de samenkomsten van de gemeente hooguit op zondagochtend. Maar op een dag ervaarden we een opwekking. We hielden toen meer dan ooit van de gemeente. Als je niet van de gemeente hield, zou de gemeente ook niet zoveel problemen ervaren. Maar zodra je oververhit raakt, en de gemeente liefhebt, raakt de gemeente in de problemen, omdat jij te veel kennis hebt. Wanneer je de gemeente liefhebt, is kennis het eerste wat je vergaart. Dan worden je ogen geopend, net als de ogen van Eva geopend werden, nadat ze van de vrucht van de boom der kennis van goed en kwaad had gegeten. Wanneer de vele liefhebbers en zoekers van de Heer oververhit raken, worden hun ogen geopend. Vroeger zagen ze niet zoveel met betrekking tot het gemeenteleven, maar nu is alles glashelder voor hen. Nu ondervragen ze de oudsten en wordt alles in het gemeenteleven in twijfel getrokken. Zodra hun ogen 'geopend' waren, werd alles in het gemeenteleven overwogen en in twijfel getrokken. Zo raakt het gemeenteleven in de problemen door hun kennis. Hun kennis zal dan zeker tot een bepaalde handeling leiden.

 

Ik bedoel ook niet, dat we allemaal als dwazen moeten zijn, maar dat we moeten beseffen, dat God niet wil dat wij iets doen. Hij wil slechts dat wij levende vaten zijn. Als wij levenloze vaten zouden zijn, zoals bijvoorbeeld een jampot, dan zou het een stuk gemakkelijker zijn voor de Meester om je te gebruiken, omdat je dan noch een wil, noch een verstand, noch een gevoel zou hebben. Als een levenloze pot zou de Meester je gemakkelijk open kunnen houden om je te vullen. God schiep ons echter als levende wezens. Hij schiep iets wat Hem veel last kon bezorgen. Hij schiep een levende pot vol met gevoelens, met een eigen krachtige wil en met een verstand. Na de val werd deze levende pot een probleem voor God. Dit probleem heeft de christenen door de eeuwen heen achtervolgd. De christenen zijn of onverschillig, of oververhit met betrekking tot Bijbelse kennis en het doen van goede werken. Op deze manier kan de Heer Zijn vat niet verkrijgen.

 

Dit punt wordt ook duidelijk geopenbaard in het Nieuwe Testament, in het bijzonder in de brieven van de apostel Paulus. De veertien brieven van Paulus kunnen verdeeld worden in twee groepen van zeven. De eerste groep van zeven is van Romeinen tot Kolossenzen. De tweede is van Tessalonicenzen tot Hebreeën. Als je deze twee groepen nauwkeurig bestudeert, dan kunnen ze met twee woorden samengevat worden: een open vat. God wil een open vat. In Romeinen 9:23 zei Paulus, dat God ons heeft geschapen als vaten van barmhartigheid, die Hij tot heerlijkheid heeft bereid. Vervolgens zegt hij in 2 Korintiërs 4:7 dat wij deze schat in aarden vaten hebben. Deze twee verzen kunnen worden beschouwd als het geheim van onze ervaring van Christus en de gemeente. Het is mogelijk dat je vele boodschappen hebt gehoord over Christus en de gemeente, maar als je niet beseft, dat je een open vat moet zijn, dan zullen Christus en de gemeente niet veel voor je betekenen. Wat betekent het dan om een open vat te zijn? Een open vat doet niets anders dan zich openhouden om gevuld te worden. De door een proces gegane God — de Drie-enige God, de allesomvattende Geest, de samengestelde Geest — wacht erop dat we ons openen, zodat Hij in ons kan komen. In hoeverre Hij in ons zal komen, is afhankelijk van de mate waarin wij ons openen.

 

Het is ontzettend moeilijk om iemand te zijn, die enerzijds volledig geopend is voor de Heer en die anderzijds helemaal niets doet. Als je de Heer kan liefhebben en toch niets doet, dan is dat een wonder. Wanneer je iemand liefhebt, dan wil je automatisch iets voor hem doen. De huidige christelijke filosofie en logica vertellen ons, dat we iets voor anderen moeten doen, om hen te laten zien dat we van hen houden. Maar de Bijbel-logica zegt, dat wij de Heer moeten liefhebben en verder niets voor Hem moeten doen uit eigen kracht. Heb de Heer lief uit alle macht, maar doe verder niets voor Hem uit eigen kracht. Dit is niet zo eenvoudig. Soms willen zelfs degenen die Hem niet liefhebben iets voor Hem doen. Dit is religie. Ons probleem is dat we te actief zijn. Dan zul je misschien willen stoppen en naar huis willen gaan om te slapen, omdat broeder Lee zei dat we niets hoeven doen. Dat is ook verkeerd. Wat moet je dan doen? Je moet 'actief-passief' zijn. Er zijn maar weinig christenen, die weten wat het betekent om actief-passief te zijn. Je bent 'actief' wanneer je de Heer uit alle macht liefhebt. Maar je bent 'passief' wanneer je verder niets doet. Je moet gered, bekrachtigd en geheiligd worden. Om deze reden moet je de Heer liefhebben en verder niets doen. Je moet de Heer alles laten doen. Volgens onze gevallen natuur kunnen we slechts twee dingen doen: kennis vergaren en goede werken doen. De Heer wil dat we Hem liefhebben en onszelf openstellen voor Hem. Verder moeten we niets doen. Laat Hem eenvoudig binnenkomen. En toch wil je altijd weer iets doen en jezelf gesloten houden, zodat de Heer niet bij je binnen kan komen.

 

Lees de zeven brieven in Openbaring nog eens door. In de eerste brief, aan Efeze, zei de Heer dat zij weliswaar vele werken voor Hem deden, maar dat zij desondanks hun eerste liefde hadden verloren. Zij hadden heel veel activiteiten. Het waren stuk voor stuk goede activiteiten; er was niets slechts aan. En toch waardeerde de Heer deze dingen niet. Ze hadden één ding verloren, dat de Heer wèl waardeerde —namelijk hun eerste liefde. In de vierde brief, aan Tyatira, zei de Heer, dat Hij hun werken kende, hun liefde, hun geloof, hun dienstbetoon en hun volharding. Zij hadden zoveel activiteiten! Je moet goed beseffen, dat als je zoveel activiteiten hebt, dat de afgoden niet veraf zijn. Onder de zeven gemeenten had Tyatira de meeste afgoden, omdat zij de meeste activiteiten had. In de laatste brief, aan Laodicea, zei de Heer dat zij lauw waren. Het Nieuwe Testament laat ons zien dat God een vat wil dat Hem liefheeft en dat zichzelf openhoudt voor Hem. Dit is onze redding en dit is het geheim.

 

Je moet niet vergeten, dat, als je de gemeente liefhebt, maar je je desondanks niet volledig openstelt, je nog steeds verstrikt kan raken in activiteiten voor de Heer. Dit komt door de gevallen natuur. Het heeft alles te maken met het natuurlijke leven en de gevallen natuur. Het is echter heel normaal dat ik niets hoef te doen. Ik moet Hem alleen liefhebben uit alle macht en mijn hele wezen voortdurend voor Hem openhouden. Dit is de volledige openbaring van het Nieuwe Testament en in het bijzonder van de veertien brieven van Paulus. Als je dit als de sleutel neemt en deze brieven van Paulus nog eens doorleest, zul je zien dat dit de inhoud is van zijn brieven.

 

God wil dat Zijn verloste volk Hem liefheeft uit alle macht, zonder dat zij iets voor Hem doen. Elke dag worden wij met deze verleiding geconfronteerd. Deze verleiding duikt telkens weer op. Vooral na onze gebeden worden we ermee geconfronteerd. Wij menen dat het gebed ons de energie en de motivatie geeft om iets te doen. Ogenschijnlijk werd je door God gemotiveerd door middel van het gebed. Misschien geef je de mensen zelfs de indruk dat je moet bidden om aan de weet te komen wat God nu eigenlijk van je verlangt. Velen gebruiken het gebed dan ook als een soort motivatie. In feite, is deze motivatie iets wat uit het zelf voortvloeit. Ik weet dat vele christenen dit tegenspreken en als ketterij beschouwen. Zij vragen dan bijvoorbeeld hoe het mogelijk is dat zovele duizenden zendelingen naar het zendingsveld kunnen gaan, zonder dit soort `motiverend' gebed. Zij willen weten wat er verkeerd aan is. Ik houd er niet van om te argumenteren, maar ik weet wel waar ik het over heb. Je moet goed beseffen dat het echte, diepe gebed, je altijd zal kalmeren en al je eigen activiteiten zal doden. Het echte, diepe gebed zal de mens zonder meer aan het kruis nagelen. Heb je dit weleens ervaren? Ik kan ervan getuigen dat wanneer ik dergelijke echte, diepe gebeden bad, niet alleen mijn hele wezen gekruisigd werd, maar ook al mijn activiteiten. Het echte gebed is tevens de werkelijke kruisiging.

 

De leidinggevende broeders zouden wellicht aanstoot kunnen nemen aan dit soort boodschappen. Terwijl zij het dienen benadrukken en al de heiligen aanmoedigen om hun dienst te vervullen, neemt zo'n boodschap hen de wind uit de zeilen. Dit is echter niet zo verschrikkelijk; in feite is dit geweldig! Als iemand anders je kan motiveren om te dienen en ik je kan vertellen dat je echte, diepe gebeden moet bidden, die al je eigen activiteiten aan het kruis nagelen — dan is dat iets geweldigs. Als deze twee dingen zouden plaatsvinden, dan zou de Heer een weg hebben. Het probleem onder de christenen van vandaag is, dat velen niet gemotiveerd zijn, of, dat zij juist zeer gemotiveerd zijn, maar zonder aan het kruis genageld te zijn. De normale manier is, dat wij juist zeer gemotiveerd zijn, maar dat elke motivatie aan het kruis genageld is.

 

We moeten tot de Heer terugkeren en echte gemeenschap met Hem hebben door middel van het echte gebed. Dit echte gebed zal onze natuurlijke liefde doden. Bovendien zal dergelijk gebed je natuurlijke activiteiten voor de Heer (in Zijn naam) doden. Dergelijk gebed kan zelfs je dienst in de gemeente doden. Alles wat gedood kan worden, moet ook sterven. Want alleen datgene wat natuurlijk is, kan gedood worden. Alles wat gedood kan worden door het echte gebed, moet ook gedood worden. Zoiets mag eenvoudig niet blijven. Elke christelijke activiteit moet aan deze toets, aan deze dodende werking, onderworpen worden. Vaak moedigen wij de broeders en zusters aan om te functioneren in de samenkomsten. Maar als je functie natuurlijk is, en niets te maken heeft met het opstandingsleven, zal het echte gebed deze functie doden.

 

Door de eeuwen heen zijn er vele zoekende heiligen geweest, die aanvankelijk zeer actief waren en die uiteindelijk gekalmeerd werden door hun echte gebeden. Door hun echte gebeden werden zij gekalmeerd en werden vele van hun christelijke activiteiten gedood. Vervolgens ervaarden zij dat de Heer Zelf in en door hen begon te werken. Dit is waar de Heer vandaag naar verlangt.

 

De Heer wil dat je Hem liefhebt en dat je je voortdurend voor Hem openstelt. Hij wil bovendien dat je al je activiteiten staakt. Dan zul je zien hoe je gered, bekrachtigd en geheiligd wordt. Dan zul je iemand zijn, die van Zijn werk geniet. Dan zullen je gebeden altijd vol met dankzegging zijn. 'Heer, ik dank U! Ik heb niet zoveel om voor te bidden. Ik heb niet zoveel op mijn verlanglijstje, omdat mijn hele wezen vol dankzegging is. Ik ben U zó dankbaar, omdat U alles in mij en voor mij volbrengt’. Je hoeft niet te bidden, dat de Heer je de overwinning over de zonde zal geven of dat Hij je geduld zal geven. Wanneer je de Heer zo om hulp vraagt, is het uiteindelijk niet de Heer die je zal helpen. Dan ben jij het zelf die het doet. Uiteindelijk ben je dan ook niet zo dankbaar, omdat jij het bent die alles doet. Je moet Hem eenvoudig liefhebben, jezelf voor Hem openen en Hem in de gelegenheid stellen om alles te doen wat Hij wil. Jij bent dan degene die eenvoudig geniet; je geniet van Hem en van Zijn werk. Dus wanneer je bidt, zul je dankzeggen, omdat je Hem zo dankbaar bent. Dan zul je ervaren, dat de Heer je overwinning, je heiliging en je alles is. Dan zul je iemand zijn die geniet van alles wat de Heer is en wat Hij heeft volbracht.

 

Als je de Bijbel nauwkeurig bestudeert, dan zul je er de volgende rode draad in kunnen ontdekken, namelijk, dat God ons als vaten heeft geschapen. Als een vat dat gevuld is met leven, is het belangrijk, dat je je gevoel gebruikt om Hem lief te hebben. Je moet de Here je God liefhebben met heel je hart (Mt. 22:37). Als een vat hoef je eigenlijk niets te doen dan jezelf te openen. We kennen allemaal het principe van de vrije wil. Als je Hem niet liefhebt, zal de Heer je niet dwingen om Hem lief te hebben. Als je jezelf niet openstelt, zal de Heer je nooit dwingen om je te openen. Je moet dan ook je eigen vrije wil gebruiken om Hem lief te hebben en om jezelf open te houden. Maar doe verder niets. Je moet je opvliegendheid gewoon vergeten! Je moet ook de steeds weer terugkerende zonden vergeten! Je moet al je zwakheden vergeten! Je moet de Heer eenvoudig liefhebben, jezelf openen en al je activiteiten stopzetten.

 

De enige oplossing voor onze problemen is, gevuld te worden met de Heer, die in ons is. Dit is weer afhankelijk van onze liefde voor Hem, alsook van onze openheid tegenover Hem. Het normale gebed, het diepe gebed en het echte gebed is het gebed waarin we Hem liefhebben en ons voor Hem openstellen. Dit klinkt misschien te eenvoudig. Voor zover het de woorden betreft is het inderdaad eenvoudig, maar voor zover het de praktijk betreft is het allesbehalve eenvoudig. Het is namelijk helemaal niet zo eenvoudig om je activiteiten stop te zetten. Maar door Zijn barmhartigheid en de echte gebeden, zullen al je activiteiten stopgezet worden. Het echte gebed is het dodende gebed dat al je activiteiten doodt. Hoe meer je dergelijke echte gebeden bidt, hoe meer je gedood zal worden. Eigenlijk word jij niet gedood, maar je activiteiten. Het echte gebed zal al je activiteiten doden en zal je bovendien kalmeren. Soms zal het zelfs je last doden. Dan zul je een schoon, leeg en open vat zijn. Dan zul je een levend vat zijn, dat volledig gekalmeerd is, zodat de meester een weg heeft om je op te vullen. Wanneer Hij je opvult, doet Hij alles voor jou. Dan geniet je eenvoudig van Zijn werk. Dit is het normale, echte christelijke leven. Het echte christelijke leven is een leven dat de Heer liefheeft, dat zich openstelt voor Hem en dat al zijn activiteiten stopzet. Dan kan de Heer binnenkomen en van alles doen, terwijl dit vat Hem eenvoudig bevat en van Hem en Zijn werk geniet. Dit is het normale, echte christelijke leven.

 

Witness Lee

Perfecting Training, ch. 22

 

Wilt u meer van deze bediening lezen, ga dan naar de boeken van: Watchman Nee of Witness Lee.

 

Bent u op zoek naar contact of heeft u vragen, ga dan naar onze Contact pagina.